Er was eens een groep van 12 mensen. Sommigen kenden elkaar, anderen niet. Toch hadden ze één gemeenschappelijke bestemming: een avond reserveren exclusief voor zichzelf. Het was een druilerige avond en de maan zat stevig verscholen achter de wolken, maar dit kon hen er niet van weerhouden om op 22/2 om klokslag 8 in Boechout te verschijnen.
Schoenen werden omgeruild voor pantoffels of lekker warme sokken, een lekker kopje thee deed hen thuiskomen in de vertelruimte (om nog maar te zwijgen van de zelfgebakken bananenkoekjes en cake die ze kregen aangeboden). Lekker knus onder een dekentje gaven ze zich over, openden hun oren en hun hart voor mijn verhalen. De stem van Liesbeth zong een lied dat ook mijn hart wiegde. In de armen van haar klank legde ik mijn woorden. We speelden, we genoten en de volle maan zag dat het goed was…